Laat ons een kat een kat noemen: ook in onze samenleving heb je drie soorten burgers. Ik zou zelfs gewag durven maken van het feit dat er zich over de jaren heen een elite heeft gevormd in onze kleine samenleving.
Langs de ene kant heb je de grote groep handelaars wiens naam je amper kent. Af en toe duiken ze op in de verkoopstatistieken van jouw winkel, maar anders heb je amper weet van hun bestaan. Ze vormen een solide onderlaag maar nemen amper deel aan het debat. Daarnaast heb je een brede laag aan spelers die al eens op het politieke schouwtoneel komen, af en toe eens een publieke functie uitoefenen, maar die dat na een tijdje alweer voor bekeken houden omdat ze zich toch liever volledig focussen op handel.
En dan heb je de oeroude elite van spelers die wel zo oud lijken als Cyberië zelf. Het zijn er niet veel, maar iedereen kent hen. Ze vormen een kleine laag van deze samenleving die zoveel bekendheid genieten dat je hen bijna Bekende Cyberiërs kan gaan noemen. Ze staan synoniem voor de politieke, economische en culturele elite van onze Federatie. Het zijn mensen die al zo lang meedraaien dat de dingen vierkant lijken te lopen als ze er niet zijn.
Vandaag belichten we één van hen: The Minic. Zijn kennis van wetteksten heeft hem de reputatie als autoriteit opgeleverd, en wel in die mate dat er geen enkele discussie meer bestaat als hij zich in het debat mengt. In het verleden heeft hij met een paar simpele argumenten wekenlange discussies lam gelegd, en meermaals de wetgevende arm ervan behoed kapitale fouten te maken. The Minic koos er dan ook voor om boven de politiek te staan, als lid van de Hoge Raad (High Council) en rechter.
Toen hij een paar perioden geleden zijn politieke engagement introk door de High Council te verlaten, rees overal de vraag wat er gaande was. The Minic bleek de journalistieke kaart te trekken, en verdubbelde zijn inzet als één van de meest invloedrijke hoofdredacteurs van The Miniconomist. In de straten van Zwollar hoorde ik ooit iemand zeggen dat The Miniconomist zonder The Minic maar de Onomist zou zijn, en dat zegt veel. Hij haalde de krant uit het slop en liet haar terugkeren naar het beproefde recept van keiharde analyse, scherpe stukken gemengd met strips en statistieken. Zijn inzicht in de lezer tilde de krant tot het niveau waarop ze zich vandaag bevindt. Er is geen enkele krant of site in heel de Federatie die zoveel trouwe lezers telt.
Maar wie vandaag de redactie van The Miniconomist betreedt, voelt de spanning. Overal wordt hard gewerkt aan de nieuwe editie, maar het kantoor van de hoofdredacteur is leeg. De lichten zijn uit en The Minic is nergens te bespeuren.
Volgens onze bronnen zou hij zichzelf bankroet hebben verklaard. Kwatongen beweren dat er zelfs geen nieuwe editie aan zou komen. Er heersen veel geruchten, maar weinig is zeker. Uit welingelichte bron kan het maar twee dingen betekenen: ofwel moet The Miniconomist opnieuw op zoek naar een nieuwe hoofdredacteur, ofwel bereidt The Minic zijn politieke terugkeer voor.
Wordt vervolgd?