De lerende overheid, per toeval kwam ik op deze titel. Ik zat in de trein terwijl iemand een column met die titel las. De inhoud ken ik niet maar het was wel toepasselijk en het gaf me de inspiratie die ik nodig had voor dit artikel. Waar ik vorige week over de bootsubsidie sprak en de mogelijke wetswijziging, lijkt die wetswijziging er nu hoe dan ook te komen. Zelfs zonder absolute meerderheid van de mogelijke stemmen bij de Federale Unie wenst de Federale Overheid(?) deze wijziging door te voeren. Dat was ook zonder dat zooitje ongeregeld gebeurd overigens.
Toch was het pas vanochtend dat een van de leden van de Federale Overheid zijn boekje te buiten ging. De desbetreffende overheidsfunctionaris was al enige tijd flink aan het lobbyen binnen de Federale Unie.
Hij had namelijk het plan opgevat om de bootsubsidie te limiteren. Waarom? Er zou misbruik worden gemaakt of kunnen worden gemaakt van de subsidie. Dat zou kunnen kloppen. Er scheen een handelaar inderdaad flink geprofiteerd hebben van de situatie. Maar schijnen is niet hetzelfde als blijken. Als politicus wil je toch eerst zwart op wit het misbruik zien.
Dat werd niet getoond. Jammer, zeker wanneer het tegenargument wel bewijsbaar is. De landen in onze Federatie zitten met enorme geldoverschotten. De bootsubsidie is het middel om daar iets mee te kunnen. Juist door die subsidie te limiteren moeten overheden nu op zoek naar een andere manier om niet met een miljoen I-shell te eindigen.
Het tegelijkertijd oplossen van de beide problemen was niet wat de functionaris wilde. Zonde en een gemiste kans, zeker als je nagaat dat het al rondes lang op de agenda staat. Maar de functionaris drukte alleen zijn eigen wens door en gaf de Federale Unie geen tweede kans. Vreemder wordt het als zijn collega expliciet de term player-run org. opnoemt. Vrij vertaald is dat een spelersorganisatie. Iets waar de leden van de Federale Overheid zich dus niet mee zouden moeten bemoeien.
Maar de functionaris heeft zich er expliciet mee bemoeid. Het is immers nog maar de vraag of de hele discussie wel gevoerd zou worden als het niet de functionaris was die deadline stelde. Wat is er dan terecht gekomen van het uitgangspunt “geef het spel terug aan de spelers”? Klaarblijkelijk niet veel. Door de functionaris kon geen reden aangehaald worden waarom niet iedereen subsidies voor boten claimt als er misbruik van gemaakt wordt en er kon ook geen onomstotelijk bewijs worden geleverd voor het bestaan van dat misbruik. Een vreemde situatie en klaarblijkelijk is het niet meer wenselijk bij andere politici om zelf te kunnen beslissen over welke ideeën we wel en niet uitwerken. Als een dergelijke functionaris ons wilt gebruiken doen we dat maar en slikken we het als zoete koek.Wanneer leert de Federale Overheid dat ze daar mee op moeten houden. Het aanbrengen van ideeën is prima en technische ideeën doordrukken is ook goed, maar een wettelijke aanpassing zonder aangeleverd bewijs doordrukken omdat men misbruik ziet wat men niet wilt laten zien is iets wat de Federale Overheid af moet leren.