Als eindredacteur van The Miniconomist heb je de luxe om je eigen opinie-artikelen goed zichtbaar te plaatsen. Ik deed dat vaak boven aan als een soort introductie voor de editie. In mijn stukken schreef ik over van alles en nog wat. Een vaak terugkerend onderwerp was de federale politiek en bijbehorende problematieken.
Een van de problemen is ondertussen aangepakt, het niet functionerende stelsel van de Hoge Raad en de Federale Unie. In de plaats daarvoor is de Veteranenraad teruggekeerd. Niet helemaal hoe de Hoge Raad haar symbolische opvolger voor zich zag, maar toch. Ook deze Veteranenraad werkt niet optimaal door het feit dat de verschillende zogenoemde expert-veteranen niet echt actief waren en zij hebben toch een leidende rol. Dat is enorm spijtig, maar daar valt helaas niks aan te doen. Het grootste voordeel van dit systeem blijft dat de directe invloed van de nationale politiek is, de regeringsleiders zitten immers niet zelf in het orgaan. Dat zou een verschil moeten maken bij lastige problemen, zoals internationale handel. Niet ieder land is fan van internationale handel, zo zijn grondstoffen schaars en daar profijt van willen hebben als groot land is natuurlijk terecht maar lastig voor een klein land als Ibisha.
Een ander onderwerp dat vaak is teruggekomen is de inactiviteit. Waarom zijn sommige handelsperiodes eigenlijk alleen maar periodes en waarom zijn andere periodes booming-handelsperiodes? De tijd buiten de Federatie heeft daar waarschijnlijk invloed op, maar ook het feit dat in sommige handelsperiodes wél veranderingen en in andere handelsperiodes geen veranderingen plaatsvinden zal een invloed hebben op de activiteit. Verscheidene handelaren kennen ieder trucje en de hele tijd hetzelfde trucje uitvoeren om rijk te worden begint op den duur te vervelen. Dat is wellicht het grootste probleem. Verveling.
De Federale Overheid, sinds kort uitgebreid, heeft als belangrijkste opdracht handelaren in de Federatie te houden. Niet het lokken van handelaren is het probleem, dat komt vanzelf. Zodra handelaren er zijn, moeten ze er ook echt blijven. Een handelaar die zich verveelt zal vermoedelijk sneller weggaan. Verveling vindt vaak plaats wanneer men óf in een inactieve stad handelt óf iedere handelsperiode alleen hetzelfde trucje hoeft uit te voeren om rijk te worden. Dat moet voorkomen worden.
Hoe dat moet? Mijn inziens zou in de toekomst de Federatie opgedeeld moeten worden in twee landen: het Noorden en het Zuiden. Deze twee landen hebben aan het begin van die periode nog geen steden. Die zullen nog moeten worden gesticht door de leiders van de landen. In eerste instantie is ieder land dus één grote stad. Afhankelijk van hoe goed een land presteert, groeit het land, maar dat hoeft niet te betekenen dat het land ook altijd beter af is. Landen zouden in de toekomst twee prioriteiten kunnen hebben:
– Groei van het land (meer grondstoffen / steden);
– Technologische ontwikkelingen (minder skills per product / betere graafmethodes).
Hoe kun je dat verwezenlijken? Je deelt per top-20 positie een x aantal punten uit aan de landen. Die punten kunnen vervolgens worden omgezet in een van de twee prioriteiten.
Wordt de internationale politiek daardoor niet nog saaier? Zeker, daarom moeten nieuwe steden zich ook kunnen afscheiden van de landen of het andere land steunen. Daarnaast kunnen de landen elkaars grond veroveren. Hoe? Simpel, bommen. Nu beschadigen bommen de kavelstaat, dan beschadigen de bommen de verdediging van het land of de stad. U snapt het al, na een x aantal bommen is de verdediging dusdanig verzwakt dat het andere land simpel de stad kan overnemen.
U snapt vast dat dit nogal een technische verandering teweeg doet brengen, daarom moet er tot die tijd gedacht worden aan verhaallijnen. Wanneer men besluit dit systeem in te voeren, moeten we er naar toe groeien. Waarom zijn er opeens nog maar twee landen, of liever gezegd aan het begin stadstaten? Overstromingen van gebieden in de huidige Federatie, oorlog met andere gebieden, enz. Ja, we zullen vast en zeker de mogelijkheid krijgen om die problemen de baas te kunnen, maar uiteindelijk slaan we de problemen niet meer af. Ongeacht of we de doelstellingen halen of niet. Een tijd van samenwerking zal in het vooruitzicht liggen, maar daarna zal onherroepelijk een oorlog uitbreken tussen de verschillende culturen. De splitsing in Noord en Zuid is ontstaan.
Gaat dat de toekomst zijn? Wie weet, het zou zomaar kunnen.