In een historische ontwikkeling is de omvang van Ibisha toegenomen. In slechts één handelsperiode is ze gegroeid van 6500 kavels naar maar liefst 10200 kavels; een toename van bijna 57%! Hoewel deze toename in land in slechts een week realiteit is geworden, waren ingenieurs en de Ibishaanse elite lang bezig om het plan in gereedheid te brengen.
Al periodes lang kampt Ibisha met een chronische tekort aan grondstoffen. Je kan er de klok bijna op gelijk zetten: een week na de vulkaanuitbarsting, en Ibisha is weer ontdaan van ruim 90% van haar grondstoffen. De oorzaak is de bedrijvigheid van het Ibishaanse volk, wier motivatie door dit tekort na een week veelal tot een dieptepunt daalt. En dat is jammer, iets wat de elite op het eiland ook vond en waardoor men op zoek ging naar een oplossing.
Het eerste plan was alles behalve het vergroten van het landoppervlak, hiervoor was volgens Ibishaanse ingenieurs teveel inspanning betrokken die men als klein land nooit zelf kon bewerkstelligen. Keer op keer werd daarom naar een andere oplossing gekeken. Lang waren het bijvoorbeeld MV’s die grote scheepsladingen grondstoffen naar het Spaanstalige eiland vervoerden, maar toen de Federals paal en perk stelden aan deze praktijk moest er terug worden gegaan naar de tekentafel. Gezien de cultuur van Ibisha werden er al snel enkelen gevonden die onbaatzuchtig halverwege de handelsperiode naar het buitenland verhuisden, om aldaar de kavels zelf van hun grondstoffen te ontdoen en de opbrengsten naar Ibisha te verschepen. Helaas was dit ook geen permanente oplossing, daar men verstoken van de gezellige Ibishaanse cultuur al snel in eenzaamheid verviel en de eerste de beste boot terugnam naar het moedereiland.
Uiteindelijk werd er vorige handelsperiode een overleg opgestart waarbij Ibishanen en Federals zich samen over het probleem bogen. Even bleek er sprake te zijn van het structureel importeren van grondstoffen uit andere landen middels de exim-centrale, maar toen bleek dat hiervoor teveel schakels nodig zouden zijn, werd ook dit plan naar de prullenbak verwezen.
En zo zijn we alsnog aangekomen bij een toename in oppervlak van het eiland. Tijdens een top in Spanje tussen Nederlandse en Ibishaanse politici en ingenieurs, werd een plan uit de doeken gedaan om dijken rondom het eiland aan te leggen om zodoende middels inpoldering het oppervlak van Ibisha te vergroten. Groot was de vreugde dan toen men in staat bleek de iconische vorm van het eiland te behouden en tegelijkertijd maar liefst 3700 extra kavels bruikbaar te maken.
Met deze stap hopen de Ibishanen het voortaan langer uit te kunnen houden, maar kijkend naar het verleden is het niet waarschijnlijk dat Ibisha de gehele handelsperiode autonoom kan handelen. Het feit dat men in één week tijd al bijna 6000 kavels kan ontdoen van al haar grondstoffen, betekent dat 3700 additionele kavels het volk niet in staat zullen stellen de ogen te sluiten voor het buitenland. Internationale samenwerking blijft daarom onontbeerlijk.