Auteur: The Imperialist
Waarschuwing: Dit artikel bevat gewelddadige scenes en werd gezien de beperkte tijd oppervlakkig verbeterd.
De tijd dat gemeenschappen zich onafhankelijk konden maken, is ver weg in onze Federale Geschiedenis. Maar al goed ook, want oorlog op grootschalig vlakte, is vreselijk. The Eastern War, de Japanse oorlog tegen de Toenmalige Federatie, dat vooral op de vlakte’s van Digitalië uitgevochten werd was een hoog technologische oorlog in tegen stelling tot de primitieve, maar grootste oorlog in heel onze geschiedenis. Helden stierven, en onschuldige vielen mee in de diepte des doods. Maar, niet alleen zij gingen ten onder, ook hun verhalen, hun denkwijze ging samen met hun door de tijd weg. The Kolonial War is een van de grootst op schaal gebrachte oorlogen ooit en daarbij ook de oudste, leef nu mee in de spannende en glorie rijke gebeurtenissen van toen!
BOEM, BAM, BOEM. In het monapolische dal werd de aarde opgewoeld door verscheiden bommen. Aan de ene kant De Cyberische Coupletten. Aan de andere De Vrije Verenigde Maffiabende’s. Sjos, was een maffialid. Zijn famillie regiment werd centraal opgesteld. De officieren gaven harde bevelen. Onze wapens controleerden we. Ons uniform was grijs met een zwarte kroon op onze mouwen. Op onze hoeden was er ook een kroon. Alle pelotons waren versierd met onze vlaggen. Maffialiederen werden gezongen langs de gelederen. Den Crimineel deed zijn ingang bij zijn regiment. “Voorwaarts! Voor Kroon en land!” Zei de officier te paard. Sjos, stapte vertrouwd mee met zijn makkers. Hij was bang. Hij stond op eerste rij, en zou helemaal overhoop geschoten worden. Hij had verhalen gehoord, dat de cybers daar gewoon uit het volk werden geplukt en een wapen kregen. Ze waren met veel. Veel te veel om deze slag te winnen. Hun kanonnen waren talrijk en hun geweren ook. Wij waren preciezer met onze Roderiques-Standaard Wapen. Sjos piekerde over alles. Wij waren wapenmeesters, gedreven om uitstekende wapens te produceren. Zij, zij mislukten in die handel. Onze rijen marcheerden voort en voort. Onze regimentkorps wad volop aan het spelen. Sjos kreeg als zovelen weer moed voor vrijheid en recht in zijn eigen land. De Wind stak op en onze vlaggen wapperden trots. Sjos zag dat het gras was onder zijn voeten. Hij keek naar de vijandige militairen voor hem. Binnen een 10 min was het zo ver. De Spanning nam toe. We hoorden hun muziek. Onze leren laarzen plofte plofte op het zachte gras. Onze kanonnen vuurde raak in hun gelederen en ze werden in stukken ontploft. Sjos zag het met, en kreeg meer en meer zenuwen. De Beroemde Avant alavalerie, de elite van ons leger zagen wij in de rug rustig te paard. Wij marcheerden maar door. Verscheidene bommen landen op ons en zorgde voor paniek. Hun bommen waren niet goed gegoten en beslaan. Ze ontploften en barsten open en verminkte alleen de mensen. Geen doden… BOEM… “voort marcheren!” “voor land en Koning!” De Gelederen begonnen te zuchten. We bereikten de laagste plaats in het dal, zachte maar doorweekte aarde zorgde ervoor dat we soms vast plakten. BOEM… “Hoe moed!” Ons muziekkorps speelde de Spoedmars en we zagen de vijanden nu in detail. Hun muziek was vrolijk en sprookjesachtig. Ze hadden kepies en zwarte nette uniformen. De Schotse regimenten van hun stonden recht tegen over ons en marcheerden in onze richting. Schotse muziek speelde af. Maar opeens hoorde Sjos trompetter geluid. Tuututut! Tuututut! De Calvarie ging in aanval! Tututut! Tuutututut! Met zwingende sabels gingen ze changeren! In volle snelheid stormden ze op de vijandige gelederen af. Deze begonnen te gillen en sommige begonnen zelf weg te rennen. Tuutututu! Tutuutut! Al Krijsend ging de cavalerie tekeer in hun gelederen! De vlaggen staken hoog op en waren vol met bloed. Tutuut! Tuututuutut! Meerdere vijandige regimenten kwamen te hulp. De Calvarie stormde door de eerste heen en maakte ze gewoon weg af. “Hun gelederen zijn gebroken! Volle snelheid!” We begonnen te lopen. Cyberische regimenten kwamen met honderden af om de cavalerie te stuiten. Sjos begon moe te geraken. Het schotse regiment stond onder tromgeroffel stil. Wat? Nu al? BOEM! Sjos voelde een gigantische druk en voelde pijn in zijn been. Zij buur had een scherf in zijn hoofd en leefde nog ook al was zijn hersenkwak er half uit geduwd. De rest van de overlevende hadden grote happende wonden of hadden een been of arm verloren. Sjos keek toe op zijn been. Zo erg was het niet, en hij kon nog stappen. De regimenten bleven maar lopen. In de verte klonk een geroepen ”Vuur!” Verscheidene kogels vlogen in onze gelederen. Sjos kreeg er een recht in zijn oog. Die bleef haperen omdat die misvormd was. De Muziek werd aan beide kanten leider. Hij krijste het uit van de pijn, Hij liep toch moedig verder. Nog een lading van die kogels werd afgevuurd. Hij zag met zijn linker oog dat er rook uit de geweren kwamen. Die gasten maakten hun geweren kapot! BOEM! BOEM! Twee bommen vielen neer op zijn regiment. De een ontplofte maar half en doden 5 mensen. De andere land recht in iemand zijn buik waar die even bleef. De Jongeman viel schrijnend neer en door de schok van het vallen ontplofte de bom. De ingewanden spatten overal neer. Sjos voelde zich zwak. De Schotten vuurde nog een keer. De Kolonisten waren erg. Hun doedelzakmuziek bereikte onze oren. We voelden ons gekleineerd. De Nederlandse Regimenten bereikte ons aan de linkerkant. We stonden helemaal van voor. De Cavalerie trok terug en reed langs ons. Tuututututut! Het terugtrekkingsignaal! “Voort marcheren!” Klonk het bevel. Onze muziek speelde weer in. BOEM voor ons lande een bom. Dit was de hel. “Maak klaar!” Heel ons peleton maakte zijn gereed schietklaar. “Roderiques!” Iedereen richte en juichte voor de naam. “VUUR!” Een gans geluid van schoten. Wel twee rijen vielen van de schotse regimenten. “Herladen! Tweede lijn maak klaar!” De muziek was nu alleen nog getrommel. De Schotten richtten op ons. De Nederlanders kwamen af met hun vrolijke muziek. “Fire!” en verscheidene missers troffen toch nog mensen. In de schouder van sjos zijn buur bleef zou een kogel steken. De Tweede rij vuurde. Zonder rook en veel raak. De Schotten werden bang. Sommige begonnen te rennen. De Nederlanders vuurden ook. We werden benaderd langs twee kanten. Dit ging niet goed komen. “Eerste lijn maak klaar!” De schotten deden dan juist hun bajonetten op! De Nederlanders vuurden nogmaals. Sjos zijn knieschijf barste kapot door zo’n kogel. Hij zakte in. “Roderiques!” “Vuur!” De Schotten waren vrijwel 5/6 van hun regiment kwijt en wij 1/10 door gewonden. Sjos kreunde van de pijn. Terwijl heel zijn regiment aan het herladen was gingen de Cyberische kolonisten ten aanval. “VUUR!! Vuur dan toch!!” Verscheidene schoten werden gelost, maar niet iedereen was klaar om te vuren. Ze Stormden op ons af. Sjos stond met veel pijn op. En schoot ook. Dik mis maar wat wil je als je staat te trillen op je been? “Bajonetten!” Maar tegen dan hadden de Cyberische troepen ons al bereikt. Vele van ons stierven in dat gevecht. Sjos vocht door juist te schieten op een Cyberiër die op hem afkwam. PANG dood. Hij pakte zijn mes en ging te aanval. Een overmacht, dat is het dacht hij toen hij een keel opensneed van een schotse Cyberiër. De muziek was geheel gestopt en de bloed spatte overal rond.
“ Zie ze daar kruipen. Het is toch die familie maar, wanneer zetten we de echte troepen in?” Vroeg de familie baas. Hij keek uit over het slagveld waar verscheidene bommen neervliegen en de aarde omhoog worpen. De Natuur was prachtig, maar het slagveld niet. “Het is een doodgewone test, we moeten toch weten hoe sterk ze zijn? We hebben ze wel aardig toegetakeld” Zei de generaal terug.
Sjos weerde zijn hand een geweerkolf af en stak zijn mes in iemand zijn buik. De soldaat viel om en een vaandrig te paard kwam al aanvallend op Sjos af. Hij pakte zijn revolver en schoot heel zijn magazijn leeg op het paard en de berijder. De Vaandrig viel met een smak op de grond en rolde dood wat verder. Het gevecht was gedaan, Sjos werd omsingeld. Hij liet de wapens vallen en stak zijn handen in de lucht. PAF… bloedend viel hij neer. “Lang leve de Democratische Grootmachten!” Riep een Cyberische Luitenant!
“Wat? We hebben wel 2 regimenten afgeslacht en er komen nog duizenden er bij!” Zei de Oppergeneraal tegen de United Family baas. De situatie liep uit op een flater. “Als we nou nog eens 5 regimenten sturen met dekking van onze kanonnen? We sturen de rest van de cavalerie over die heuvel daar met dekking van de elite infanterie.” Zei de Oppergeneraal. “Hmmm, akkoord.” Zei de Famillie baas. Hij keek over het slagveld heen en zag hoe de regimenten toestroomden van de Cyberiërs. Hij dacht na. Zijn troepen waren veel sterker, maar zij waren met veel te veel. Hij werd er droevig van. Zijn toekomstig rijk… “Straks weer onderhandelen he? Ik moet ze op hun knieën krijgen! Ach ja, misschien vragen ze als het goed gaat geld ofzo, hopelijk hebben ze weer van die goede Wijn.” Zei de generaal. “Maak je geen zorgen, wijn hebben ze wel, maar eer? Ik vertrouw ze niet en zal dat ook nooit doen. Maar inderdaad, ze weten wel van ontvangen!”