Auteur: sksmit
Velden vol met roodgekleurde bloemen stralen aan de horizon, terwijl de vulkaan zijn as uitspuugt. Bloemen proberen wanhopig de as uit hun tere blaadjes te verdrijven, maar het is al te laat. De vulkaan rommelt en zaait wanhoop uit, als zaden van verderf.
Het is oorlog, het is liefde, het zijn de rookwolken die het zicht op de bloemen aan het ontnemen zijn. Liefde zou alles overwinnen, maar deze keer niet. De bloemen verliezen hun glans, en kleuren grijs als as. Hoe mooi zouden we hebben kunnen stralen? Hoe mooi had het landschap er niet uit kunnen zien, als de vulkaan was weggebleven?
Als… Als telt niet meer, de vulkaan staat daar, zijn as uit te spugen. Niets lijkt hem te kunnen stoppen, aasgieren hebben de witte duiven der liefde verdreven, en cactussen komen op de plaats van de roos.
Het is liefde, het is oorlog. Het wordt tijd dat we weer respect tonen aan datgene wat mooi is, datgene wat we liefhebben en datgene wat de gieren kan verdrijven, bloemknoppen kan openen en ons kan bevrijden van de tirannie van de vulkaan.