Auteur: gizmo123
Met de komst van de knokploeg, de Savatores en de reeds verslagen Familie Corleone is ons land drie criminele syndicaten rijker, maar ook een stuk armer in de veiligheid van ons normaal zo vredige land. Het mag opmerkelijk heten dat sinds de oprichting van de Burgerwacht de criminele organisaties uit de grond springen als paddestoelen. Zeker de groepen die tegen de Burgerwacht waren werden nog sneller opgericht dan enige andere groepering.
Maar na de teloorgang van de Burgerwacht verdwenen deze organisaties niet. In tegenstelling: ze groeiden alleen maar sneller en werden alleen maar machtiger. De meeste van deze organisaties profileren zich openlijk via publieke club, en wat nog erger is ze: kondigen ook hun acties publiekelijk aan.
En zoals te verwachten kon een onderlinge strijd tussen de syndicaten niet uitblijven. De Knokploeg die onder de leiding staat van tha_gecko en kleinez, beide woonachtig in Monapoli, trokken de leden van de Knokploeg op tegen de aanhangers van het Corleone Syndicaat. Na een korte maar hevige oorlog tussen beide partijen trokken de Corleones zich terug, en doekten hun net opgerichte vereniging weer op. Hiermee werden zij de tweede groepering die de kracht van De Knokploeg ondervonden.
Een normaal dagje
Door: The Waiter
Het is zeven uur s ochtends, mijn wekker gaat over een half uur, maar slapen zit er niet meer in. De krantenjongen gooit de krant door de bus. Zoals iedere ochtend is hij ten prooi gevallen aan de routinematige maatschappij die ons opgeslokt heeft in zijn nooit te stillen honger naar jonge, reine en onschuldige zieltjes. Door de dunne muur van mijn kamer hoor ik muziek, denk ik. Het lijkt op geluid uit een cd-speler dus zal het wel muziek zijn. Ik draai me toch nog maar om, ik zou niet weten wat ik anders moest doen. Uit de badkamer hoor ik gevloek. Ik heb hem al zo vaak gezegd mijn scheermes niet te gebruiken! Ik vervang het pas zodra de prijs die ik voor een nieuwe moet betalen scherper is dan het mes. Ik ga volgende week maar eens naar de winkel.
De muziek stopt, de rust keert weer. Hier lig ik dan, in mijn bed. Over 20 minuten gaat mijn wekker. Ik voel me oud en versleten, vreemd aangezien ik nog jong ben. Waarschijnlijk voel ik me afgedankt, maar kan ik dat zo niet verwoorden. Ooit was ik The Waiter. De man die een eigen krant met allure had. Die voor The Miniconomist werkte, die daar zelfs een eigen kantoor had (en nog steeds heeft maar de sleutels kwijt is). Ooit blies ik het parlement op.
De winkel naast mijn huis gaat open. Ik hoor de mensen op straat praten, over de aandelen en de olieprijs. Saai, ze zijn ten prooi gevallen aan de routinematige maatschappij die ons opgeslokt heeft in zijn nooit te stillen honger naar jonge, reine en onschuldige zieltjes. Over 10 minuten gaat mijn wekker. Die stemmen herinneren me aan de reacties op de bom. Inmiddels hoor je er niks over, maar als ik mensen met bewonderende ogen naar het Parlement zie kijken weet ik dat ze me dankbaar zijn voor de verbouwing.
Een Post-It briefje valt van mijn bureaulamp. Ik weet wel wat er op staat: 13.45 SAFE bestuursvergadering. Moet ik dus toch nog ergens naartoe. Over 5 minuten gaat mijn wekker.
De douche wordt dichtgedraaid, een jonge vrouw komt met handdoek om zich heen gebonden mijn kamer in lopen en begint zich aan te kleden. Mijn wekker gaat, ik ga me scheren, ik moet naar een vergadering vanmiddag.