Auteur: Webb_cam
Enkele minuten staar ik al uit het raam zonder enige inspiratie. De redactie van The Miniconomist heeft me verzocht om eens een column met een positieve inslag te schrijven, gezien het groeiende aantal subjectieve, negatieve, non-additieve initiatieven van net beginnende schrijvers. En als ik bovenstaande terug lees heb ik alweer een negatieve zin geschreven; ik stel mezelf teleur. Gelukkig, en dat is een positief begin van een zin, ben ik niet de enige bij wie negatieve dingen uit de pen vloeien en alle positiefs, wanneer met moeite uitgesproken, meteen een cynische toon aanneemt: veel politici en journalisten kampen met hetzelfde probleem. Goed, iets positiefs dus – en ik ben beland bij het begin van deze column.
Misschien kan ik, heel positief, melden dat ik een voorbeeldrol heb gehad in mijn artikelen. Noem het maar, zonder mezelf al teveel toe te dichten, een trendsetter die ten onder gaat aan zijn eigen succes; een bekend persoon die voorbijgestreefd wordt door zijn dubbelgangers. En dus is het misschien, en sommigen zullen dat ook wel opvatten als een positieve insteek van deze column, beter als Zuil er na tien afleveringen weer mee stopt: tijd voor een nieuwe column in nieuwe stijl.