Auteur: The Socialist
De glorie van de zogenaamde `Digitaliaanse badboys` is niet meer, of eigenlijk al heel lang niet meer. Waar men in de buurlanden vroeger nog bang was voor Digitalianen, doen ze het nu in de broek van het lachen als wederom een verlepte Digitaliaan – zijn roestige revolver verbergend onder z`n smoezelige jas – voet aan Cyberische of Virtuaanse wal zet.
Waar ging het mis? Het antwoord is simpel: de Digitalianen deden teveel hun best. Zelfs zoveel dat het gewoon nep werd. Dreigen en vervolgens niks klaarspelen ruïneerden hun reputatie. Zelfs in hun geliefde land wisten Cyberiërs de macht over te nemen, zonder dat een Digitaliaan een kik gaf. En daar waar een Digitaliaan wat deed, daar speelde het kleuterklasje genaamd Digitalië`s `elite` het klaar om diezelfde Digitaliaan de wind uit de zeilen te halen. Cyberische trekjes á la debatteren tot je erbij neervalt (iets waarvan Digitalianen zeggen dat ze het haten) werden al snel overgenomen van de westerburen en landgenoten werden al snel gewantrouwd. Iemand neerschieten was ineens verboden en stemmingen zouden zogenaamd "gerespecteerd moeten worden".
Digitalianen zijn dus nep en flink de weg kwijt. Maar wat is eraan te doen? Niks, nada, noppes. Het is haast jammer te noemen dat de Japanners in de 10de handelsperiode niet héél Digitalië naar z`n grootje hebben geschoten. Het is nu gewoon wachten totdat de Digitalianen zichzelf vernietigen – iets wat ze vast en zeker zullen doen. Cyberië en Virtua zullen tot die tijd toch geen last van ze hebben, want met hun plastic pistooltjes en rookbommetjes zullen ze niks kunnen uithalen, of zelfs maar dúrven uithalen.