Auteur: Robin
De meesten is het wel opgevallen, ik ben er niet meer. Laat ik het maar vertellen. Ik ben in Nederland. Na enkele schotwonden lig ik op m’n ziekenhuisbedje. Het begon de 18e. Het was middag, en ik kocht al 3 pistolen en 140 gram kruit in Eurodam en Digitalië. Ik was boos. Ik wou een winkeldief, waarvan ik de naam maar niet geef, liquideren. Toen ik bij hem op de kavel stond, kon ik het niet. Ik nam dus de taxi. Maar toen ik weg ging, zag ik al dat bonanza en PC hond me zagen met een pistool. Ik was bang en ik ging onder een boom nadenken. Ik wou dood. Dat wist ik zeker. Ik liep naar cammelotje en bedreigde hem. Het was m’n concurrent en ik schoot hem dood. Er kwam een schok door m’n lichaam heen. “Heb ik iemand neergeschoten?” Ik had er enorme spijt van en wou eerste hulp verlenen, maar toen werd ik gearresteerd door officer Whooty. Met die gedachte kon ik niet verder leven en na een uur in de bak ben ik maar naar huis gegaan. Ik nam een pistool en wat kogels. Toen ging ik naar een afgelegen kavel. Ik keek naar de zee. Die mooie zee die elke weg heen kon. Ik zag het gezicht van cammelotje weer voor me. Ik had spijt, maar mijn reputatie was al vergald. Ik pakte het pistool op, zette het tegen mijn buik en haalde drie keer de trekker over. Toen lag ik op de koude grond. Ik bloedde. Het voelde of mijn leven uit mijn lichaam stroomde. Mijn hele leven ging voorbij. Toen werd ik wakker in een Nederlands ziekenhuis. Ik heb het maar net overleefd. Wat ik volgende ronde ga doen? Zwarte zaken zal het wel worden.