Auteur: the mister
Nadat ik net op de boot terug naar Nederland ben gestapt, wordt mij een bericht toegefluisterd: “jullie partij heeft de verkiezingen weer gewonnen”. Ik blijf rustig zitten, dit is vorige ronde ook al gebeurd. Toch ben ik stiekem blij. Het volk waardeert onze partij, ook al heb ik zelf weinig stemmen. Tussen de handelsperiodes in dient LJE een kabinet samen te stellen, iets wat deze reis niet zo gemakkelijk bleek. Na vele gesprekken met Cyberische politici, is er nu een kabinet aangesteld. Onverwacht, doch vereerd, zit ik zelf achter het grote oranje bureau. Op de boot naar het groenste deel van Cyberië, bedenk ik mijzelf wat me te wachten staat: “Grote kans dat sommige handelaren vragen waarom de president één van de latere boten heeft genomen … ik heb niet zo heel grootse plannen … alleen even die restzetel oplossen”.
Nadat ik vanaf de Valuta naar de Zwollarse straat ben gelopen, word ik gelijk aangesproken op straat: “Waarom ben je pas net aangekomen met de boot?” “Zucht…ik had nog bezigheden in Nederland” Na een klein winkeltje te hebben getimmerd, loop ik richting het parlementsgebouw. Ik open de deur van het gebouw, de leegte valt mij op. Achter mij haasten al enkele mensen zich naar de publieke tribune, hopend op wat snelle politiek. In de komende paar dagen werden veel ideeën gepresenteerd door diverse parlementariërs, waarvan ook vele vroegtijdig strandden. “Laat maar, dit komt toch niet door de stemming” of gewoonweg niet verdergaan met je idee. Zonde, maar niet ongewoon in de huidige politiek. Ik heb net wat van die afgedankte papieren, met daarop vergeten ideeën, naar de kelder gebracht. Minder rommel in het parlementsgebouw, het moet toegankelijk zijn voor liefhebbers.
Eenmaal terug in mijn blokhut in Zwollar, werp ik een blik op de lijst met volksvertegenwoordigers vanachter mijn oranje bureau. “Wacht even … ik heb hier wel veel versies van wat in feite dezelfde lijst zou moeten zijn”. Al bladerend kom ik erachter dat de ene partij gekenmerkt wordt door faillissementen van haar parlementariërs, terwijl de ander opvalt door haar sporadische aanwezigheid. Onbegrijpelijk soms, maar ook niet ongewoon. De politici die nog wel in hun zetel zitten, zijn of bezig met een van de ministeries, of bezig met het verbeteren van het Cyberisch wetboek, zo blijkt nadat ik een rondje heb gelopen door de zaal. Goed werk, waar helaas geen einde aan lijkt te komen. Want tja, ook dat is deel van de Cyberische politieke cultuur.