Auteur: Witteheks
De handelsperiode begon ondanks de verdwijning van Bahthoevedorp, Gold Coast voorspoedig. De handels kwam lekker op gang en op wat gemor hier en daar na leken beiden steden nooit te hebben bestaan. Ik kreeg dan ook weinig reacties op mijn artikel op een brief van de federale agenten na om eens te komen praten, op een locatie waarvan ik nog nooit gehoord had, ik negeerde hem. Toen ik twee dagen na mijn artikel op het Ministerie van Justitie aankwam, riep mijn secretaresse me bij haar. Meneer de minister, er is post voor U, het ligt op Uw bureau. Op mijn bureau lag een korte brief:
Witteheks
Ik heb informatie voor U die U zal interesseren.
Het zou U kunnen helpen Uw artikel te ondersteunen.
Kom naar:
De Cyberische ambassade
Digitalië
Za 16:00
Wees niet te laat, anders ben ik weg.
Vervoer vanaf de haven in Monapoli is geregeld
Een vriend
Ik twijfelde, het zou natuurlijk kunnen dat het een val was, een plan om me te laten verdwijnen, maar het idee dat ik mijn bevindingen verder kon onderbouwen was aanlokkelijk. Ik besloot het risico te nemen. Ik keek op de klok, het was 13:30 en het zou zeker 2 uur kosten om in Digitalië te komen. Ik maakte een slap excuus bij mijn secretaresse en vertrok onmiddellijk naar de haven in Zwollar, waar ik de boot nam naar Monapoli. De hele bootreis was ik zenuwachtig en ik rookte op het dek bijna een half pakje shag weg. Zo kwam ik dan ook duizelig van de nicotine aan in de haven van Monapoli. Ik keek om me heen, er was geen auto te bekennen, op een lange zwarte diplomatieke Limcousine na. Denkend dat die toch niet voor mij kon zijn, bleef ik staan wachten op mijn vervoer.
Uit de Limcousine stapte een strak in het uniform gestoken chauffeur, meneer Witteheks? James, tot uw dienst. Ik heb opdracht gekregen U na de Cyberische ambassade te brengen, bent u zo ver? Onder de indruk van de prima behandeling ging ik enigszins beduusd met de chauffeur mee, die het achterportier voor me open deed en een korte saluut maakte. Achterin was het ruim en een fles champagne van een goed jaar zat daar op me te wachten. Ondanks de korte rit nam ik het er van en kwam ik ontspannen aan op de ambassade. Daar werd ik al verwacht en een meneer in een saai grijs pak die me slechts groette met de woorden “goedemiddag meneer, loopt U mee u wordt verwacht”, leidde me door de gangen van de ambassade naar een kleine kamer.
Daar zat achter een bureau een man van wie ik alleen verhalen gehoord had, een prominent lid van de Digitaliaanse bevolking en ex-senator. Er werd gefluisterd dat hij veel invloed had in de hele Federatie. Dit is alles wat ik over hem kan schrijven, want ik heb deze man plechtig moeten beloven dat hij anoniem zou blijven. Na wat beleefdheden heen en weer begon hij aan zijn verhaal:
“Ik was een enthousiaste, maar relatief anonieme handelaar in Bahthoevedorp, alwaar ik handelde in goud . Ik was op een ochtend ijverig aan het graven, toen een van mijn kavels schrikbarend weinig op bracht. Toen ik die kavel aan een nauwkeurigere inspectie onderwierp, bleek er een holte te zitten onder de laag goud. Ik besloot een kijkje te gaan nemen, de holte bleek een lange gang te zijn vol met de mooiste wandtekeningen. Hier had een oude beschaving duidelijk ooit regelmatig geschuild voor vulkaanuitbarstingen. De gang liep niet dood zoals ik verwacht had, maar kwam uit op een dun laagje goud boven me. Ik hakte het weg en wurmde me door het gat. Tot mijn verbazing was ik niet langer meer in Cyberië maar was ik aangekomen in Gold Coast. Ik had een onderaardse gang ontdekt van tussen de twee plaatsen. Omdat ik dacht dat mijn ontdekking van nut kon zijn, besloot ik mijn ondervindingen te melden aan het federale onderzoeksteam. Toen het mij duidelijk werd dat ze deze ontdekking koste wat het kost geheim wilden houden -als U begrijpt wat ik bedoel- besloot ik te vluchten en een andere identiteit aan te nemen. Mijn status hier biedt mij bescherming, elke aanslag op mij of mijn verdwijning zou veel te veel opvallen. Daarom ben ik tot nu toe veilig. Ik heb al die tijd gezwegen, maar toen ik Uw artikel las, besloot ik dat het tijd werd voor de waarheid.
Ik was geschokt over het verhaal, dit onderbouwde niet alleen de theorie dat er gangen liepen tussen Bahthoevedorp en Gold Coast, dit vertelde ook nog dat de federalen van die gangen af wisten en dus waarschijnlijk ook van de risico’s om daar hun experimenten uit te voeren. Daarom heb ik besloten verder onderzoek te doen, beste lezer. Ik houd U op de hoogte. Onthoud, niet alles is wat het lijkt en alles wat ze U vertellen kan verzonnen of gelogen zijn. Ik zal zoveel mogelijk van de ware toedracht van de verdwijning van de Federaties meest glanzende steden, achterhalen en U geven waar u recht op heeft: alles wat ik vind. De waarheid is daar, ergens.