Auteur: bonanza
Voor zij die het nog niet weten; martijn5 zal op het einde van handelsperiode 92 worden uitgeroepen tot rondewinnaar. De persoon die daar het minste aan lijkt te twijfelen is hijzelf en dus was het eens hoog tijd om poolshoogte te nemen in het idyllische Ibisha en de zeegeur op te snuiven die de winnaar schijnbaar heeft geholpen – voor de tweede keer op rij!
Om in Ibisha te geraken, dien ik de veerboot te nemen in de vervloekte Eurodamse haven die me een doorn in het oog is. De eigenaar, the mister, bekijkt me met een scheef oog wanneer ik tegen mijn zin een kaartje kom kopen. Niet verwonderlijk, want de rechtszaak die tussen ons loopt kan hem mogelijk enkele duizenden I-Shell kosten. Op de boot kom ik erachter dat the mister me wat te veel heeft aangerekend in vergelijking met de andere passagiers, maar ik besluit er geen zaak van te maken en te genieten van de koele zeebries die me tegemoet komt wanneer ik op het dek sta.
Tot daar de leuke kant van het verhaal, want zodra we de haven uitvaren, word ik ontzettelijk misselijk van de golvende beweging die het schip maakt. Een boot is nooit m’n ding geweest. Geef mij maar een auto, een Miniconomini als het moet. Jammer genoeg beschikte Cyberië deze handelsperiode over te weinig klei om zelfs maar te beginnen aan de bouw van een brug die het land kan verbinden met de andere naties in de Federatie.
Ik kan het gevoel dan ook niet anders omschrijven als pure opluchting wanneer ik aankom in de Ibishaanse haven. We leggen aan en ik wil zo snel mogelijk van boord gaan, maar dat blijkt onmogelijk. De honderden tonnen goederen die in het ruim opgeslagen liggen moeten eerst van boord worden gehaald en worden geladen op MC-Trucks. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat alles is overgeladen. Ik stap de loopbrug af en zoek tussen de geparkeerde auto’s en vrachtwagens de nummerplaat ‘MC – 276’. martijn5 had me deze doorgegeven en me verzekerd dat ik zou worden opgehaald.
Ik had van mijn vorige ontmoetingen moeten weten dat ik moet opletten wanneer martijn5 plots gul lijkt te zijn. MC – 276 blijkt een vrachtwagen te zijn die is volgestouwd met goederen gericht aan ‘martijn5, Hoofdstraat 12, Ibisha’. Op het stuur vind ik een post-it. “Gelieve deze vrachtwagen naar m’n magazijn te rijden. Dat bespaart me weer wat logistieke onkosten. Liefs, martijn5.”
Woedend kom ik aan in de magazijnen van ‘m5-industries’ met een vrachtwagen die hier en daar een krasje vertoont en die geheel buiten mijn wil om betaald zullen moeten worden door martijn5 aan de verhuurder van de vrachtwagen.
“Het viel me op dat ik 96.000 ISH van de 750.000 ISH Cyberische kavelopbrengsten voor mijn rekening heb genomen, dus dit is echt wel het minste wat je voor me kan doen, mijnheer de Minister van Financiën.”, aldus martijn5 wanneer ik hem de hand schud.
Complimenten voor mijn werk als beheerder van de Cyberische schatkist moet ik ook niet verwachten.
“Cyberië speelde totaal geen rol aan mijn opbrengstenzijde en was enkel goed als vergaarbak voor resources. Alleen Ibisha en Cashington waren mijn geldkoeien qua chipverkoop.”
Ondanks de titel van dit artikel beweert martijn5 nog steeds niet zeker te zijn van de overwinning.
“Je bent nooit zeker van de overwinning en dus ook deze handelsperiode niet. Zie naar vorige periode, toen scheelde het maar 5.000 ISH. Mijn grootste concurrenten zijn in volgorde van belangrijkheid IkbenBen19, MoonPoker, alfondo, gelaarsdekat1 en Craftsman. Maar ze mogen me niet van mijn grote doel in Miniconomy houden. Ik wil Podje inhalen die momenteel op 7 of 8 overwinningen staat.”
Voor zijn concurrenten heeft hij nog een leuke mededeling:
“Om te winnen heb je zeker tussen de 230.000 of 270.000 ISH nodig. Wie dat niet haalt, kan het beter nu al opgeven. Dat zijn best redelijk hoge bedragen voor een slaapverwekkende handelsperiode als deze. Alleen mensen die buiten de top 10 vallen zullen de lagere activiteit merken aan hun nettowaardes.”
Zijn leukste herinnering aan deze periode is naar eigen zeggen het leegtrekken van Roebelarendsveen omdat “een paar mensen daar enorm om moesten janken.”
Voor de lezer valt het niet op, maar dit interview werd verschillende keren onderbroken door “zeer dringende telefoons met zakenpartners”. Op het einde van het gesprek kan ik het dan ook niet laten om te vragen waarom hij zo graag interviews geeft als hij toch amper tijd heeft. Het antwoord had ik niet echt zien aankomen.
“Dat is gewoon maar om dat flutkrantje van jou op te vullen. Ik denk puur in eigenbelang. Zonder voldoende artikelen is er geen editie en dat betekent ook geen statistieken. Dat kan ik niet laten gebeuren.”