Auteur: Tresias Aegirsson
Eigenlijk vrij weinig, op het gegeven dat burgemeesters mogen handelen na. Dat is zeker een verrijking voor het spel, alhoewel ik persoonlijk twijfel of burgemeesters wel alle producten zouden mogen handelen. Ik pleit er zelf voor om producten als hout, ijzer en steen buiten de mogelijkheden van burgemeesters te houden. Maar ik schijn niet veel medestanders te hebben, dus dat idee kan worden afgeschoten.
Maar wat dan nog, het zorgt wel voor een flinke boost van de economie en zo ook de veranderde benodigdheden voor de schuur. Er is nu steen nodig, ik merk dat zelf eigenlijk wel, ik heb duidelijk meer omzet met steen dan vorige handelsperiode met ijzer. Stiekem wist ik natuurlijk dat ik steen moest gaan handelen deze handelsperiode, immers de CoA (“de” klopt hier, aangezien het “de Raad van Advies” is.) had een goed uitgewerkt advies gegeven aan de Federale Overheid om steen toe te voegen aan de benodigdheden en er minder hout in te verwerken. Zo geschieden, wel in een iets andere vorm, maar toch was het gebaseerd op dat advies. Toen voelde ik mezelf wel een beetje trots, dat mijn organisatie die ik had opgezet, met een zeer sterk team van ervaren spelers, binnen een handelsperiode al een goed advies kon weten uit te brengen.
Maar ik dwaal nu af van de titel van dit artikel, binnen twee alinea’s is behoorlijk snel, maar ach, in de politiek gebeurt niet anders. Je wilt het namelijk toch hebben over je eigen ding en niet over wat je voorgeschoteld wordt. Dat zie je zelfs terug in de Cyberische Politiek, alleen jammer dat de Internationale Politiek een beetje slapjes is.
Die zou eens een boost moet krijgen door gesimuleerde niet-Federale landen toe te voegen aan het spel. Nu hoeft dat niet heel technisch te zijn, maar gewoon aan de hand van verhalen, zoals ik ook al beschreef in het artikel “Hoge Raad in Hoge Nood?” (The Miniconomist – 17 augustus 2011). En ik ben dan ook benieuwd naar jullie meningen, zouden gesimuleerde landen een goede toevoeging zijn? Dus dan bedoel ik bijvoorbeeld dat de houder van die landen stelt dat Virtua haar goud moet verkopen aan A-land omdat er een schrijnend te kort heerst. Maar uiteraard krijgt Digitalië daar weet van, en begint te onderhandelen met A-land om haar goud juist te kopen, en ondertussen heeft Cyberië haar handen vol aan een ruzie met Ibisha die er net vandoor is gegaan met een deal om 250 Trucks te verkopen aan B-land die een oorlog aan het plannen zijn met Z-land, die een oorlog hebben verklaard aan Virtua omdat zij A-land wel willen helpen met het goud. Ik denk dat zulk soort dingen het spel nog een leuker spel maken, en keuzes die regeringen maken kunnen van invloed zijn op andere landen, al dan niet positief.
En zo kun je nog wel een aantal dingen bedenken die de Internationale Politiek kunnen bevorderen. Uiteraard had ik dit artikel ook kunnen schrijven voor alleen de CoA, maar ik heb besloten dit weer eens te schrijven voor The Miniconomist omdat dat alweer een jaar geleden is. Dus bij deze, en uiteraard nog even roepen: Waar blijft de Federale Monetaire Unie?!