Auteur: Tranqer
Zaterdagmiddag, 7:00 pm. In het herfstweer blijven de meesten in de weekends binnen, maar ik had laatste weken genoeg binnen gezeten en wou eens buitenkomen.
Zonder enige plannen stapte ik mijn Fermerarri in, reed ik de autosnelweg op in Gent en terwijl ik wel ging zien waarheen mijn auto me zou voeren. Scheurend op de baan met topsnelheid van 270 km/h, met een plaat van Faithless loeihard.
In deze omstandigheden kreeg ik heimwee naar de goeie oude tijd, waar ik onder echte vrienden de beste tijd van mijn leven heb beleefd. Zo kreeg mijn reis zijn bestemming: El Peso, ooit mijn geliefkoosde stad. Ik wist niet wie van de oude vrienden ik zou mogen aantreffen, want had vanwege de studies een pak handelsperiodes alle contact afgesloten.
Cyberië links van me laten liggend, neem ik de veerboot naar Monapoli. El Peso had geen haven meer, dus ik begon angstiger te worden of ik wel nog wat ging aantreffen. Eenmaal de veerboot uit, scheerde ik door de Wallen van Monapoli richting El Peso. Ik zag van de bomen verrijzen, blijkbaar moet de houthakker minder fervent zijn dan vroeger. De tijd dat EP grondstoffen elders moest halen zal ook achter de rug zijn.
Ik vertraag mijn snelheid, zie op de olievelden een paar MV’s de olie oppompen. Ik toeter eens vanuit mijn auto en ze zwaaien met enige aarzeling terug. Op hun werkuitrusting zie ik dat ze van Monapoli zijn, een diepe zucht gaat doorheen mijn hele lichaam. Maar voor omkeren is het te laat, ik rij door tot ik in de achterstandsbuurt aankom, de hoofdstraat van El Peso.
Ik zet mijn auto aan de kerk. Maar verschiet mij dood dat ik de gebouwen en inrichting van de stad nauwelijks herken. Alle winkels zien er zo anders uit dan vroeger. Later kwam ik te weten dat het schuren zijn, maar eerlijk toegegeven, vind ik het spuuglelijk.
Het duurde even voor ik een man over straat zag lopen. Scarface1, voor mij toen nog een onbekende, maar hij knikte met een vriendelijke goedendag. Ik liep het Stadhuis binnen om het rijksregister in te kijken. Ik overliep de namen, en een kleine grijns kwam bij me op: Bolletripolire, The_King_2, Torpedo 7 waren 3 namen die ik herkende op het lijstje van 36 gezinnen.
Het kleinste aantal inwoners van de Federatie. Ik voelde dat ik hier niet enkel een weekendje meer zou blijven. Belde mijn afspraken op het werk in België af, en begon mijn steentje bij te dragen om El Peso actiever te krijgen. Ik zie wel tot wanneer België me weer nodig heeft, maar ik hoop opnieuw een welvarend El Peso te verlaten, alvorens ik hier vertrek.