Auteur: COE
El Peso – Dagelijks komen ze in grote (of minder grote) aantallen langs. Ze kopen allerlei souvenirs voor thuis en doen meestal niet al te moeilijk over de prijs. Winkeleigenaren doen er dan ook alles om de toerist hun zaak binnen te krijgen. De grote vraag is altijd bij welke prijs voor mijn producten zal een toerist mijn winkel binnen stappen?
Om op die vraag een antwoord te krijgen zette de redactie van de TMC een experiment op. Het experiment was simpel. In een zijstraat van Monapoli werden drie identieke winkels gebouwd, ieder met een oppervlak van 10 sqst. In deze winkels werden twee producten verkocht die geliefd zien bij toeristen: diamantboren en computers. Het enige verschil tussen de winkels was de prijs die werd gevraagd voor de producten. Voor diamantboren werd respectievelijk 250 ISH (winkel 1), 300 ISH (winkel 2) en 350 ISH (winkel 3) gevraagd. De vraagprijs voor de computers bedroeg 525 ISH (winkel 1), 560 ISH (winkel 2) en 595 ISH (winkel 3). Het resultaat was verbluffend. Zoals verwacht werd de meeste omzet behaald in de eerste winkel (laagste prijzen). In vijf dagen tijd werd een omzet van 29.741,25 ISH (21,786 ISH door toeristenaankopen) behaald. Vooral de spotgoedkope diamantboren waren erg in trek bij de koopjesjagers. In de derde winkel (duurste producten) bleef de teller steken op 8.599,50 ISH (7.864,50 ISH aan toeristen). De tweede winkel had een iets hogere omzet van 9.633,75 ISH; Máár toeristen kochten er voor slechts 6789,75 ISH aan producten, het minste van allemaal. Een lagere prijs levert dus niet automatisch meer omzet aan toeristen op (laat staan winst).