Auteur: koen stolk
Terwijl ik wat rondliep in wat winkeltjes om te kijken of er nog wat mee genomen kon worden, hoorde ik een knal. Ik wist het: het was weer zo ver. Mensen kijken verward om zich heen. Waar is de bom deze keer afgegaan? Ik kijk op de klok en zie dat het weer tijd is voor mij om in de richting van mijn huis te gaan, om weer lekker in mijn bedje te gaan liggen. Ik keek om me heen. Er was niemand vlak bij me, maar toch had ik het gevoel dat ik bekeken werd. Ik ging snel naar huis, maar voordat ik het wist, stond er één voor me. Natuurlijk was het te verwachten, maar na een ronde rustig aan gedaan te hebben, had ik gedacht dat ze het vergeten waren of misschien niet eens meer wilden. Het bleek één van de grote bazen te zijn. Hij keek me doordringend aan en ik begreep het. We waren hier niet veilig. We moesten snel naar binnen, weg van de paniek en onrust. Het enige wat hij zei was: “Wil je het? Zo ja, dan gaan wij stemmen.” De vraag waar ik al tijden op wachtte… “wil je het?”