Auteur: Redactie
In de vorige eeuw werden de laatste sporen van het communisme weggevaagd en kozen wereldburgers massaal voor een even democratische als kapitalistische staatsinrichting. In Cyberië gelden de wetten van het kapitaal als nergens anders en wordt marktwerking doorgevoerd zoals Say en Smith het ooit bedoeld hadden. Toch is de bergstaat bekend met de meest extreme vorm van communisme waar de wereld ooit mee te maken heeft gehad: waar anders werd immers ooit 100% belasting geheven, iedere vier weken?
Afgelopen maandag werd het mysterie van het abrupte eindigen van de civilisatie verklaard door een groep geologen. Dat verplichte evacuatie van alle inwoners nodig was om het ecologische evenwicht van de wonderbaarlijke berg vol grondstoffen te handhaven konden buitenlandse journalisten geheel volgen. Dat het grootste deel van de inwoners, waaronder de voormalige steenrijke grootindustriëlen, netjes terugkeert naar het land met een gesponsord bedrag van 1000 I-Shell en 100 liter benzine verbaast echter de meest progressieve politici.
Waarom maken Cyberiërs acht keer per jaar een nieuwe start? Vroegen journalisten zich dan ook en masse af op een persconferentie in de Eurodamse Hoofdstraat, afgelopen maandag. Gaan jullie bewoners niet massaal staken als hun net gebouwde huis tegen de vlakte gaat? Het leven is toch geen spel? Met diepe retoriek werd hen vervolgens de mond gesnoerd door een van de overgebleven pioniers die ooit de eerste stappen zette op het ongerepte landschap van Cyberië:
Geld is een middel om bepaalde doelen te bereiken in het leven. Ongeluk komt voort uit het niet kunnen of niet denken te kunnen bereiken van die bepaalde doelen. Geluk is dan een kwestie van creëren van eeuwige hoop. En hoe kan dat beter door iedereen steeds weer een nieuwe kans te geven?
De pionier vervolgt: Als bepaalde doelen behaald worden, bijvoorbeeld het veranderen van de samenleving met een politieke partij of het behalen van een bepaalde status, is het de kunst om nieuwe doelen te scheppen. Zo ontwikkelt de Cyberische samenleving zich. Om toch toe te geven aan de hebzucht naar onvergankelijke rijkdom kunnen Cyberiërs de inhoud van hun schatkist behouden, welke veilig staat op een Zwitserse bank. Ze kunnen er echter niet mee betalen en mede daarom is de schatkist geen primair doel.
Enigszins beschaamd probeert een journalist tegengas te geven: Als een faillissement alleen invloed heeft voor een paar weken, hoe voorkom je dan dat iedereen de criminaliteit ingaat? Een andere pionier schudt zijn hoofd en begint zijn relaas: criminaliteit komt juist voort uit de hebzucht naar geld en het ongeloof om dat te verkrijgen op een eerlijke manier. In Cyberië leert men snel dat misdaad niet loont en krijgt men een tweede kans. De criminaliteit die er is komt vooral voort uit verveling of ruzies. De echte criminelen en fraudeurs worden overigens gewoon het land uitgezet.
Met uitpuilende ogen aanschouwden de journalisten vervolgens in een demofilm hoe inwoners zich inschreven onder een nieuwe naam, het verschijnsel van het subaccount. In een land waar veel digitaal geregeld wordt en status zeer belangrijk is, moet je mensen met een slechte naam de kans geven een nieuw leven op te bouwen. Zo hou je ze gelukkig, reageerde de pionier nonchalant. De verbazing was compleet toen bekend werd dat vele Cyberiërs met 10 verschillende identiteiten door het leven gaan.
Dit volk is gek, was de algemene opinie onder de journalisten, nadat ze veilig in hun vliegtuig naar hun thuisland vlogen. Het thuisland waar 10% van de bevolking met een uitkering thuiszit en nog eens 10% voor altijd onder de armoedegrens zal leven. Het land waar geld niet gelukkig maakt, simpelweg omdat het geen doel meer dient.
In verband met een uitstapje van de Redactie verschijnt The Miniconomist aanstaande maandag niet! Onze excuses voor het ongemak.