Auteur: SKSmit
De grijze muren schuren, het lawaai veranderd van een zacht contant gerommel in oorverdovende donderslagen. Het standbeeld wankelt doordat de pleisters over de etterende wonden zijn weggetrokken. De muren openen zich, waarheden en leugens stromen als een zondvloed naar buiten. De scheuren die het beeld al vertoonde worden groter door een stroom van eigendunk en bemoeizucht.
Vanuit de achteruitgang stapelen kleine steentjes zich op tot een instabiele massa, die zich over de grijze muren wil storten. Met een dreun valt de stapel in elkaar, niets blijft er van over. Een uitgespreide massa van onrust en leugens blijft achter. Niemand hoort het zachte breken van de steentjes, de donderslagen lijken alles te overheersen.
De muren zwalken, bewegen ritmisch met de donderslagen. De grijze muren gaan vallen, de zondvloed komt eraan. Verdrinken gaan we.