Auteur: The Waiter
De lentezon staat laag aan de hemel, het licht wordt door de laatste dauwdruppels fel weerspiegeld. Veel verder dan een paar meter kan ik niet kijken. Gelukkig is dat ook niet nodig. Zachtjes zoemt de motor van mijn auto. De grijze BMC voor me komt in beweging. Op het moment dat ik wil volgen wordt de ontstane ruimte onmiddellijk gevuld door een patserige Farmerarri. De ochtendrust verbreek ik met een luide claxon. De deur van de auto voor me vliegt open en een langharige baardaap stapt uit en gooit een half leeg bierblikje tegen mijn auto. Ik hoor mijn koplamp verbrijzelen en doe mijn portieren op slot. De baard stapt weer in.
Ik zet mijn radio aan en luister naar de rustige muziek. Langzaam maar zeker komt het verkeer weer op gang. Rechts van me komt er een MC-Truck aan rijden. De laadklep staat open en uit de achterkant hangen allerlei spullen. Een paar mannen lopen achter de truck aan om te voorkomen dat mensen er dingen afpakken. Op het trottoir schouwen mensen met nog meer spullen rond. Na een tijdje kan ik eindelijk het parkeer terrein opdraaien.
Eenmaal aangekomen blijken de sleutels van mijn kantoor weg te zijn. Het sleutelkastjes is verdwenen en er is niemand die me kan vertellen waar het is gebleven. Gelukkig zijn er dan nog altijd schroevendraaiers, met veel geweld krijg ik de deur open. Het kantoor is niet veranderd in die tijd. Mijn fax apparaat is door zijn papier heen, en op de grond licht een stapeltje bedrukt fax papier. Niks interessants, Na het even door te lezen beland het in de papierbak. Een race, in El Peso. Wie heeft dat bedacht? Het verkeer is een ramp, nergens kun je naartoe, maar toch een race. Het is een van de vele onlogisch dingen waar ik de laatste dagen mee kamp.
Zo schijnen veel ondernemers beboet te worden wegens het bezitten van meer dan 1 kavel langs een weg. Ik heb het wetboek er even voor afgestoft, maar kon niks vinden. Ook de telex en mijn stapel faxen bevatte geen verordening. Ik zal er wel overheen gekeken hebben, maar als ik dat deed? Zouden andere dat dan ook niet doen? Misschien moeten onze Officers maar wat minder tijd doorbrengen met het zoeken van kavels die iemand bezit en het verkeer gaan regelen, Dan zou ik nu geen nieuwe koplamp voor mijn Nishan hoeven te kopen. De telefoon op mijn bureau gaat.
Het is de secretaresse, U moet eventjes naar buiten komen. Na vlug even de computer gestart te hebben loop ik de trappen af naar de hal. De secretaresse wijst vanaf haar bureau naar de deur. Buiten zie ik een Officer naast mijn auto staan. Op een kladblokje is hij iets aan het schrijven. Ge�rriteerd stap ik op hem af om hem eens goed te vertellen wat ik er van denk. Plots herken ik hem, mijn mond valt weer dicht en zonder iets te zeggen neem ik de bonnen aan: geparkeerd voor een nooduitgang – 250 ISH en defecte verlichting – 300 ISH.