Auteur: Redactie
Are you takking to me? imiteert een jonge telg van de Digitaliano-familie als hij zijn vriendje op straat tegen komt. Direct wordt hij door zijn vader, de raadsman van de familie, meegesleurd in de auto, op weg naar een vergadering van de Eiland Raad. Ik wil niet dat je met dat soort jongetjes omgaat, maant de vader. Ik hoorde laatst dat hij in kruit handelt.
Dit beeld is typerend voor de nieuwe cultuur op het semi-onafhankelijke schiereiland van Cyberi�. Waar invloedrijke maffiosi elkaar vroeger het leven zuur maakten, overleggen nette heren in driedelig grijs tegenwoordig alsof het om een overheidsinstelling gaat. Het aantal schietpartijen tussen gangsters in de afgelopen weken staat op nul en Italiaanse criminelen mijden het eiland nadat een schiplading kruit in februari onverkoopbaar bleek. Wat is er aan de hand op Digitali�?
Niets, stelt een anonieme Digitaliaanse politicus. Digitalianen zijn mensen met een uitstekende handelsgeest die niet bang zijn voor wapens en kruit. Er bestaat een heel fout beeld van deze mensen. Niet alle Digitalianen zijn wiseguys. Ondertussen bestaat er onder de huidige machthebbers wel een sterke drang naar revolutionaire maatregelen. De bekende Digitaliaanse ondernemer kleinez stelde onlangs: De Eiland Raad is een plan zonder toekomst, het heeft teveel tijd gekost!
Kleinez kreeg steun uit onverwachte hoek van diverse Cyberi�rs en Digitalianen die het ER-plan, dat een jaar geleden voor het eerst in uitvoering werd gebracht, eveneens te ambitieus vinden. De roep naar echte onafhankelijkheid, en een eigen munt, wordt hiermee steeds groter. Tot gewelddadige acties is het vreemd genoeg nog niet gekomen.
Vreemd, omdat Digitali� nog altijd de leverancier is van het gewilde goedje kruit, dat het gebruik van wapens en bommen mogelijk maakt. Controle op vervoer van dit, in Cyberi� illegale product, is er nauwelijks en Officers beperken zich tot de controle van verkoop in Cyberi�. Zodoende lukte het al vele kruithandelaren om de top 20 van rijkste ondernemers te bereiken. Maar echt tot een georganiseerde distributie is het nooit gekomen.
Zijn de Digitalianen dan te braaf? Of is in de individualistische levensstijl misschien geen plaats voor families en tradities? Als het aan Richard ligt is er maar ��n oplossing om Digitali� weer te doen opleven: opnieuw de onafhankelijkheid verklaren.