Auteur: Fowel
Vorige editie kondigde de redactie het al aan, de verrassende mededeling van Minister van Veiligheid MoleMdat het gedoogbeleid in El Peso afgeschaft zou worden zou op veel, heel veel, weerstand stuiten van El Peso. Dat er nu wordt gesproken over ontslag van Pesoaans burgervader matthijsje lag echter niet in de lijn der verwachtingen, dat het Parlement vrij rustig blijft onder deze situatie is bewonderswaardig. Alhoewel, of het Parlement bewust zo kalm reageert is nog maar de vraag.
Al sinds het tijdperk van de Voorzitters (de voorlopers van de Presidenten) kent het Parlement inactieve leden. In al die tijd is er nooit een bevredigende oplossing gevonden voor dat probleem. Echter, je zou toch verwachten dat nu het voortbestaan van het Parlement zelf wordt bedreigd er enige reactie zou komen van de Parlementariërs die zich tot dusver aardig hebben bekwaamd in het kinderspelletje wie het langst niks zegt (door ouders meestal aangegrepen om het kind te plagen met de vraag of het een ijsje wil, in Cyberië vervult de de vraag wat het rekeningnummer voor het salaris is die rol).
Wat is er, concreet, aan de hand? Na het afschaffen van het gedoogbeleid kwam een storm van protest op gang, vaak ontaarend in bedreigingen aan het adres van MoleM. De burgemeester van El Peso besloot daarop om personen die een aanslag plegen op publieke doelen buiten El Peso te belonen met 250 ISH. Daarbij werd naast het hoofdkantoor van De Cyberische Bank ook het Parlement bedreigd. De burgemeester gebruikt echter geld uit de stadskas om deze operatie te financieren. Naast het feit dat oproepen tot geweld nogal destructief is levert dat een grove overtreding op van Artikel 7, lid 5b.
Mocht u hebben verwacht dat het Parlement op volle toeren zou gaan draaien na zoiets, dan slaat u de plank mis. De discussie over deze kwestie speelde zich grotendeels af in het Achterkamertje, en nog geen vijf Parlementariërs hebben zich echt actief ermee bemoeid. Op de vraag of het echt steeds slechter met het Parlement gaat luidde het antwoord van een der weinige actieve Parlementariërs dan ook dat dat inderdaad het geval is. Je vraagt je langzamerhand af wat er dan nodig is om het Parlement wakker te krijgen. Een bom onder het Blauwe Huis misschien?