Auteur: bonanza
Dit verhaal is fictie en beantwoordt dus niet aan de werkelijkheid
‘De migrant’, het is zowaar een begrip geworden. Iedereen stelt zich steeds hetzelfde voor. Een familie met twaalf kinderen, moeder en dochters met hoofddoekjes, vaders en zonen met snor, zwart haar en per definitie arm. Inderdaad, vijftig jaar terug ging het er ook zo aan toe in de Federatie. Iedereen bekeek hen scheef en zag neer op hun traditionele manier van leven. De oude Cyberiërs woonden in stevige huizen, gebouwd met stenen en glas van om de hoek. De migrant bouwde goedkopere huizen van planken en plastic. De Cyberiër reed rond met de nieuwste Farmerrari, Limcousine of BMC, de migrant verplaatste zich in de Miniconomini of de truck (in het geval ze over een grote familie beschikten). De Cyberiër bouwde zijn winkel uit tot een mastodont van 100 squst, met de nieuwste alarminstallatie en langs alle kanten bewaakt door beren van bodyguards. De migrant bouwt een klein winkeltje aan de rand van de stad in een zijweggetje, waar je goedkoop naar het buitenland kan bellen met de beschikbare telefoons.
Ook de eetgewoontes verschillen sterk. De oer-Cyberiër at een stevige portie spinazie, met veel groentes en caloriearme deserties. De favoriete drank bleef natuurlijk bier, champagne of melk. De migrant at rijst of couscous met schapenbout. De populairste drank was natuurlijk thee.
Ook werken wilde al wel eens verschillen. De Cyberiër werkte in zijn eigen zaak, handelde in aandelen of deed gewoon niets en liet zijn klusjes opknappen door de migrant. Want het waren enkel de Lucky-few die over een telefoonwinkel beschikten. Meestal dienden ze schouwen van roet te ontdoen, ongedierte uit ventilatieschachten te halen of chauffeur te spelen voor de rijke Cyberiërs.
Maar dat is nu voorgoed verleden tijd. De migrant heeft zich gemoderniseerd en laat zich niet zomaar meer doen. Gedragswetenschappers spreken zelfs van een ware revolutie. De migrant baat nu zelf de grootste winkel van de stad uit, rijdt rond in één van zijn twintig Limcousines en beschikt over een eigen telefoontoestel. Ze eten net als de Cyberiërs gevarieerd voedsel, drinken lustig champagne (al durven ze nog steeds the te drinken. Ze zijn echter overgestapt naar het theezakje. Het snijden van de theebladen is net iets te veel werk).
De Cyberiër kijkt er naar en glimlacht. Want die Cyberiër ziet niet langer een migrant, maar een Cyberiër. Een keiharde zakenpartner. Het is gewoon een kwestie van groeien, door de sluier van mist te kijken. Sta open voor hen en laat die nieuweling groeien, anders word jij de migrant.