Auteur: The Minic
Ga in gedachte met me mee naar de achttiende handelsperiode. Met slechts één stem verschil werd ondertekende gekozen tot Burgemeester van de prachtige stad Kronenburg: nummer 2, zofona, kwam met 14 stemmen maar één sympathisant tekort. Voor mij lag de eervolle taak leiding te geven aan de stad die mij aan het hart lag, en ook nog steeds ligt. Met een gematigd budget en tal van opties voor me heb ik die periode zo goed en slecht leiding gegeven als mogelijk was.
Mijn beleid is waarschijnlijk in goede aarde gevallen, aangezien de verkiezingen een spectaculair resultaat vertoonde: herkozen met 33 stemmen. Wat een tijden waren dat, dat er zoveel actieve inwoners… Ik dwaal af. Indertijd hadden Burgemeesters een budget waar men heden ten dage geen enkele gerespecteerde handelaar meer blij mee zou kunnen maken. Dat maakt het des te vreemder dat de opties om je stad een identiteit mee te geven des te talrijker waren. Sommige dingen veranderen nooit: het instellen van een BTW-tarief, het heffen van belasting -toen net zo populair als tegenwoordig-, het uitdelen van subsidies en het plaatsen van export.
Pardon, wat zei ik, sommige dingen veranderen nooit? Dat is helaas al meteen niet helemaal correct. Hoewel deze elementen nog steeds voor handen zijn voor ons Burgemeesters, is er wel degelijk wat veranderd. Subsidie uitdelen mag, maar pas minimaal zes uur nadat de eerste handelaren weer richting de Federatie getrokken zijn. Daarnaast is er ook een maximum van 2000 ISH aan verbonden. Het plaatsen van export is ook een fenomeen dat sinds zijn introductie niet meer is verdwenen. We vragen inwoners om steen, hout, bomen en ijzer en ook pompen zijn gewenst. Dankzij hen kunnen wij de nodige wegen aanleggen, ziekenhuizen aanleggen en zorgen voor groenvoorzieningen en parkeerplekken.
Waarom neem ik jullie allen mee naar deze tijden? Dat doe ik om jullie wakker te schudden. Dat doe ik om mijn ideeën kenbaar te maken. Dat doe ik om te laten zien hoe mooi alles zou kunnen zijn. Deze handelsperiode heb ik gezocht naar substantiële verschillen tussen de steden. Niet zozeer in resources, want dat is nooit ingrijpend veranderd. Nee, ik zocht naar verschillen in beleid, naar verschillen in karakter binnen de grenzen van Cyberië. Wat ik vond? Ik vond Gemeentehuizen met verschillende topics en verschillende inwoners… Nog meer? Nee, helaas niet.
Burgemeesters hebben zeggenschap over een aantal gebieden en kunnen zich, in theorie, op die gebieden onderscheiden. Dat klinkt erg mooi, maar in de praktijk gebeurt het niet. De hoofdwegen zijn lang en liggen centraal, het BTW-percentage ligt overal op 5% en wordt bijna geheel gecompenseerd, met een actieve Burgemeester staat er altijd export in de centrale, vermogensbelasting wordt nergens geheven en… ik hoef denk ik niet door te gaan. Toegegeven, de Burgemeester van Eurodam hield er nog het meest afwijkende beleid op na door vooral steen te vragen in de exportcentrale.
Door bovenstaande ben ik gaan verlangen naar mijn regeerperiode van jaren geleden. Ik mocht alle producten vragen van mijn inwoners, waardoor ook goudhandelaren, machineproducenten en zelfs diamantboorders hun producten konden exporteren, en tegen prijzen die ik geheel naar eigen inzicht kon vaststellen. Ik kon mijn straten gebruiken om straatraces te organiseren. Vier avonden in de week konden mijn inwoners genieten van langsscheurende Farmerrari’s en BMC’s, en naderhand konden benzinehandelaren genieten van een exploderende omzet. Met het schaamrood op mijn kaken moet ik toegeven dat ik niets anders meer kan herinneren uit deze “goede oude tijden“. Vergis je dan ook niet, de tijden waar we nu in leven zijn prachtig, maar het zou zo veel mooier kunnen zijn. Geniet van wat je hebt, maar wees niet bang om vooruit te kijken.
Ondergetekende is dat zeker niet. Na een rentree na toch een fors aantal periodes ben ik tevreden over onze maatschappij. De lucht is blauw, de parken zijn groen, de kavels zijn, zo goed als, leeg en de handelaren hebben hun rijkdommen kunnen vergaren. Het is alleen zo jammer dat alle handelaren, in welke stad dan ook, dat min of meer op dezelfde manier hebben gedaan in dezelfde steden, ook al verschillen zij dan van naam.
Ik had jullie graag verteld wat ik allemaal voor ideeën heb, maar een krant hoort niet gevuld te worden door één of enkele enorme artikelen. Daarom laat ik jullie in spanning wachten, want “the times they are a-changing“.