Auteur: De Socialist
Het is november 2018, 2002 volgens de Nederlandse jaartelling. Ik loop langs het Parlement, zie Partyman belagers van zich afhouden, en glimlach. In mijn linkerhand een hamer en wat spijkers, in de rechter een bord. Rustig loop ik door naar mijn nieuwe kavel. Trots kijk ik naar het kale gebouw dat ik eerder die dag heb gebouwd. Het clubgebouw is mooi geworden. Ik klim op mijn ladder en spijker het bord boven de deur. FC De Socialist heb ik er, naast de dwarse tomaat, in mijn slordige handschrift, maar duidelijk en rood neergezet. Het is mooi zo.
Het is februari 2019. Wat een maand of drie geleden nog niets betekende, is nu een begrip geworden in Cyberië. FC De Socialist. Mijn mobiele telefoon gaat. Het is mijn leraar Engels, uit Nederland. Ach ja, dat is waar ook, mijn proefwerkweek komt eraan. Ik ben even radeloos. Ik struikel over een kiezelsteentje en zie Richard giechelend de struiken in verdwijnen. Ik word kwaad, ren schreeuwend en tierend het grote blauwe gebouw binnen, tik haastig een briefje uit, plak het op het prikbord en been woedend het Parlementsgebouw weer uit. Met het eerste schip ben ik terug in Nederland, terug in de harde realiteit.
Het is juli 2019. Troel regeert over Cyberië. In mijn ogen stapelt ze fout op fout. Ik ben echter een paar maanden terug vertrokken en mag slechts plaatsnemen op de publieke tribune van het Parlement. Ik loop naar de Openbare Rechtbank, klaag de Presidente aan, maar baal als een stekker. Ik wil reageren op de dingen die ze zegt in het Parlement, maar ik weet dat de bewakers van de publieke tribune me er dan uitgooien en laat het dus maar. Ik loop naar mijn thuisbasis, zeg tegen Augustus dat ik weer terug ben. Twee weken later loop ik blij het clubgebouw weer uit. Het scheelde slechts één stem, anders waren we de grootste geworden en ik President. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Het is december 2019. Het sneeuwt buiten, ik zit in spanning met wat vrienden in een kamertje in het partijkantoor van FC De Socialist. Ik droom weg. Twee handelsperioden zit ik alweer in het Parlement. Onder Leader is het een stuk beter gegaan. Toch jammer dat het CBI zich nog steeds niet weet in te houden. Ik schrik wakker, en hoor Freddy Mercury keihard We Are The Champions uit de luxueuze luidsprekers schreeuwen. Ik spring op, ren tussen de feestende mensenmassa door, de trap af, de grote zaal door, naar het grote scherm, lees de tekst die er in rode koeienletters staat en mijn hart begint sneller te kloppen. Eindelijk, maar toch. Op het podium spuit Priest_TK iedereen nat met dure champagne. De krant kopt de volgende dag in rode koeienletters Socialisten veroveren Cyberië.
Het is februari 2020. Het partijkantoor is leeg. Ik kijk naar beneden, en zie de champagnevlekken van een dikke maand geleden in het tapijt. Het was een mooie tijd. Wie had een jaar geleden gedacht dat Priest_TK nu President voor FC De Socialist zou zijn? Ik kijk uit het raam. Ja, het was een mooie tijd. Zouden Troel en ICE KING dat ook vinden? Een flauwe lach komt om mijn mond. Ik schrik op van het gelach van spelende kinderen op straat. Het is Michiel Hutman die zijn zusje weer eens achterna zit. De toekomstige leider van Cyberië? Ach, wat maakt het uit. Het vliegticket naar Engeland zit stevig in mijn portemonnee. Mijn voetstappen weerklinken in het lege gebouw. Wat is het toch veranderd sinds november 2018, toen ik het met een hamer in elkaar timmerde. Ik loop de gang uit, kijk nog één keer om. Ik trek de deur achter me dicht, draai hem deze keer definitief op slot en gooi de enige sleutel in een afvoerput. Het is mooi geweest.
Het gaat goed in Cyberië.. of toch niet?
Door: Gizmo123
Sinds de start van het nieuwe jaar floreert ons land weer als te voren. Vele nieuwe inwoners zien nu kans om ook rijk en machtig te worden nu iedereen weer de beschikking heeft over 1000 ISH. En ook het begrip concurrentie is weer in proporties gebracht. Hadden vorig jaar sommige handelaren hun prijzen op onbetaalbare hoogte staan, reageren ze nu op de prijzen van handel, iets dat het handelsvolume ten goede komt.
Maar er is ook een negatieve kant aan de snelle ontwikkeling van ons land: enkele inwoners zien zich genoodzaakt om het criminele pad te kiezen omdat ze niet kunnen concurreren met de meer ervaren inwoners. Mede door het opkopen van de kavels langs de weinige wegen in onze steden door rijkere spelers zien zij gewoon geen kans om een winkel of huis te kunnen bouwen.
En door de lage aanwezigheid van onze gerespecteerde officieren kunnen de dieven ongemoeid hun gang gaan. Wel helpt de maatregel van onze Overheid om de beginnende ondernemers de eerste twaalf uur beveiliging te geven. Op deze manier krijgen zij nog enigszins de kans om een goedlopende winkel te openen.
Een relaas van een criminele inwoner: Ik kon op mijn dooie gemak tien winkels achter elkaar beroven zonder ook maar een officier tegen te komen. Zolang je een beetje oplet en de kleinere winkels pakt in de kleinere straatjes van onze steden is je pakkans gewoon miniem. In nog geen dertig minuten tijd wist ik voor enkele duizenden I-Shells aan producten te stelen van onze middenstand en dat ik bij mijn elfde winkel eindelijk eens gepakt werd was geen ramp. Die boete kon ik makkelijk betalen en de spullen stonden veilig in mijn magazijn. Zolang de sterke arm van ons land ons onze gestolen producten laat houden dan loont het nog zeker om op het criminele pad te blijven
Met iets meer dan honderd diefstallen in de laatste week valt het nog redelijk mee, maar het loont dus wel om de criminele kant van de samenleving te kiezen. Want met maar zestien politieagenten in ons grote land is de kans dat een crimineel gepakt wordt uitzonderlijk klein, misschien is het tijd om onze sterke arm afdeling uit te breiden naar een meer aanvaardbaar niveau.
Parlementair Nieuws Deel 1
Door: Parlementair woordvoerder
De eerste dagen in het parlement zijn vooral te omschrijven als rustig. Het politieke stelsel kwam wat traag op gang, maar nu iedereen zichzelf eenmaal heeft laten zien in het parlement, zit de gang er al wat beter in. Er was nog even flinke ophef over gesprek dat Remco Bogaard gehad zou hebben met Michiel Hutman, waarin het er niet bepaald zachtzinnig aan toe ging, maar uiteindelijk bleek dat Remco Bogaard nergens schuldig aan was. Iemand anders zou zich als hem had voorgedaan.
Ondertussen zijn er al enkele ideeën naar voren gebracht, waaronder een idee voor de wijziging van het systeem van voorkeurstemmen en een aanvulling op de wet welke berovingen moet verbieden. Eén voorstel werd tot nu toe al concreet ingediend. Het betreft een voorstel voor de herstructurering van het Reglement van Orde.
Tevens werd er afscheid genomen van parlementariër De Socialist en werd Priest_TK officieel beëdigd als president.