Auteur: Remco Bogaard
Na een maandenlang verblijf in het buitenland, namelijk in Hongarije, is mijn terugkeer weer een feit. Word dit weer een ode aan een roemrijk verleden, of gaat er in dit artikel weer geprost worden over wat voor een inovatieve ideeen ik allemaal heb? Nee, geen van allen. Ik wil jullie slechts mijn visie delen, over het verandere beeld dat ik heb gekregen van onze staat, na een maandenlange afwezigheid.
Toen ik op de boot stapte voor de lange reis uit Cyberie, liet ik, naar mijn idée, een redelijk welvarende natie achter. Virtua was net ontstaan, en immigranten uit alle delen van de wereld zochten hun toevlucht tot Virtua. In Digitalié kon elke straatmuzikant Koning worden door de ‘schietwet’, en dat veranderde Digitalie dan ook tot een schiettent op een gemiddelde kermis. In Digitalié zat de politiek nog in een bloei-periode. Er was hevige concurrentie tussen verschillende politieke partijen, wat de verschillende partijen dan ook dwong om het beste in hun naar boven te laten komen.
Nu, ongeveer 15 handelsperiodes, is dezelfde boot weer teruggekeerd met dezelfde persoon. Aangekomen in Eurodam dacht ik eens een bezoekje te brengen aan mijn vroegere woonplaats, Yenville. Ik vraag de taxi chaffeur om mij daar te brengen. Hij kijkt mij half schaterlachend aan, en vraagt of ik hem in de maling neem. In de maling nemen? Nee, waarom zou ik? Razend snel gaan er gedachten door mijn hoofd. Zou alvarez weer herboren zijn, en de staat ontoegankelijk gemaakt hebben? Ik vraag de chaffeur om uitleg, en hij zegt glashard: Yenville bestaat niet meer. Dit keer was het mijn beurt om te vragen of hij mij in de maling nam, maar niks bleek minder waar. Yenville, de staat waar ik ben getogen, is niet meer.
Aangekomen bij mijn nieuwe huis in Roebelarendsveen, lag er een mooie enveloppe op me deurmat. Toen ik heb open maakte, dacht ik wederom dat iemand een grap probeerde te maken. Er stond in dat ik als volksvertegenwoordiger gekozen was, voor de komende handelsperiode. Ik bedacht mij dat dat helemaal niet kon, aangezien ik niet aangesloten was bij 1 van de politieke stromingen. Maar toen kreeg ik een geheugenflash. Een aantal maanden geleden had ik per post de vraag gehad of ik mij wou aansluiten bij de partij PVDA, om hun te helpen om het vereiste ledenaantal te krijgen. PVDA heeft altijd een speciale plaats bij mij gehad, omdat het de kroon om mijn carriere als politicus heeft gezet (het presidentsschap). Onwetend wat de gevolgen waren heb ik ingestemd, niet wetend dat deze kans aangegrepen werd om mij onmiddelijk tot lijsttrekker te bombarderen. Iets dat het volk schijnbaar weer met beide handen heeft aangepakt om mij vervolgens in een zetel te werpen.
Enfin, aangekomen bij de speciaal ingerichte onderkoming voor de ministerverkiezingen, viel mij gelijk het lage zetelaantal op, namelijk 13. Toen ik hier om uitleg vroeg, kreeg ik als antwoord dat er amper meer 13 actieve politicussen waren in Cyberie. Ik was met stomheid geslagen, aangezien tijdens mijn vertrek de politiek in hoogbloei zat. Na verder onderzoek bleek er nog veel meer veranderd te zijn in onze ooit zo bloeiende handelsnatie, zoals de oorlog, het verpauperde wetboek, en het schromend dalende inwoneraantal.
Wat is er toch gebeurd met onze staat?